Επιτέλους και μια ανάρτηση!

Πρώτο φούσκωμα στο καινούργιο μου Ozone Rush 2 στον Ομπλό. Απρίλιος 2008

Κατ' αρχάς να απολογηθώ, καθώς πολλοί είναι οι φίλοι που ρωτάνε τι στο καλό έπαθα και χάθηκα από το ιστολόγιο, αν είμαι καλά, και τα σχετικά...
Είμαι πολύ καλά και σας ευχαριστώ όλους, η απουσία μου είναι πρόσκαιρη λόγω επαγγελματικής υπερφόρτωσης, καθώς για όσους ξέρουν η επαγγελματική μου ενασχόληση με το χώρο των μοκετών και των χαλιών βρίσκεται στο ζενίθ αυτήν την συγκεκριμένη εποχή του χρόνου.
Δυστυχώς, ή να πω καλύτερα ευτυχώς στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, δεν μου περισσεύει χρόνος για άλλες ασχολίες αυτήν την εποχή. Το πράγμα θα φτιάξει σε λίγο καιρό, έτσι κι αλλιώς και θα τα λέμε διαδικτυακά πιο συχνά. Και πάλι σας ευχαριστώ!

Στα όσα μεσολάβησαν την εβδομάδα που πέρασε να αναφέρω απλώς ότι είμαι πλέον ο ευτυχής κάτοχος του Αddict 2 (Ozone) που αποκτήθηκε μεταχειρισμένο από τους Badder και Rafla. Το αλεξίπτωτο είναι ''μεγάλο'' και πετάει στα 110 με 135 κιλά και έτσι θα πάψω να είμαι υπέρβαρος όπως στο προηγούμενο μικρότερο Rush 2 (Ozone) που συνήθως το πετούσα στα 125 κιλά συνολικό βάρος.
Με την ευκαιρία να ευχηθώ καλορίζικο στον Θανάση, τον αγαπητό φίλο μας ''Ζυμαρούλη'' που είναι ο νέος του κάτοχος. Θανάση αυτό ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα αλεξίπτωτα που έχουν περάσει από τα χέρια μου. Είναι επίσης από τα πιο πολυφωτογραφημένα καθώς συνέπεσε με τη δημιουργία αυτού του blog.
Δεν έχει πάρα πολλές πτήσεις καθώς συνέπεσε ταυτόχρονα και με τον ερχομό της κόρης μου και την αύξηση των υποχρεώσεων, έχω όμως να θυμάμαι πολλές όμορφες ξένοιαστες πτήσεις με αυτό και αυτό σημαίνει κάτι! Σου εύχομαι να σου χαρίσει κι εσένα πολλές πτήσεις μεγάλες και μικρές από τις οποίες θα κατεβαίνεις πάντα και θα το πακετάρεις με ένα μεγάλο ατόφιο χαμόγελο!!!